کیمیا علیزاده : بعد از المپیک به خودم گفتم مدال برنز ارزشش را نداشت!/ اگر مدالم طلا بود هم قانع نمی شدم

همشهری جوان/

گفت و گو با کیمیا علیزاده، اولین دختر ایرانی که توانست مدال آور المپیک شود و به عنوان یکی از چند جوان برتر سال ۹۵ انتخاب شود.

من حتی بعد از برنز المپیک هم فکر کردم خب که چی. گفتم ارزشی ندارد.واقعا آن چیزهایی که من تجربه کردم،ارزش اش را ندارد.

آدمی نیستم که به مدالی که گرفتم قانع شوم. درست است که واقعا ارزش اش را ندارد که از سلامتی، خانواده و... بگذرم ولی بعد از هر مسابقه تشنه‌تر می شوم .حتی اگر مدالم طلا بود هم قانع نمی‌شدم.

یک چیزی در وجودم هست که نمی‌توانم تکواندو را کنار بگذارم. گاهی شده که گفتم تکواندو دیگر بس است، تمام! ولی به خاطر مربی‌ام برگشتم و بهترین نتیجه را گرفتم.

آدمی هستم که زود انگیزه می‌گیرم، ولی کم پیش می‌آید برای چیزی خیلی مایه بگذارم، اما تکواندو جزیی از وجود من شده است.

قول هایی که برای پاداش دادند، تا حدودی عملی شد. ولی آن قدر بزرگنمایی شد که الان همه فکر می‌کنند من پورشه سوار هستم. اما این طور نیست. ما یک زندگی معمولی داریم.کلا 50 میلیون تومان پول و 80 متر خانه دادند.

وقتی قرارداد یک بازیکن فوتبال چنین اختلاف معناداری با پاداش های المپیکی ها داشته باشد، بی ارزش بودن مدال برای مسئولان را ثابت می‌شود. نه تنها من، بقیه بازیکن ها هم وقتی مرا می بینند که این پاداش ها را گرفتم، دلسرد می شوند.

من بعد از این مدال دیدم که چقدر خودباوری به دخترها تزریق شده است. وقتی 68 سال دخترها می‌روند المپیک و نمی توانند مدال بگیرند، به باخت راضی می شوند. بزرگ ترین افتخار ایجاد خودباوری در دختران ورزشکار است.

هدف من هیچ وقت المپیک نبوده، چون می دانم آدم اگر به هدفش برسد دیگر تمام می شود و انگیزه ای برای زندگی برایش نمی ماند.

خیلی برای من سخت شده که کوچک‌ترین کارهایم زیر ذره بین است. مبادا یک کاری کنم که بچه ای اشتباه برداشت کند و آن را در زندگی اش الگو قرار دهد و مسیر زندگی اش تغییر کند.

آن اوایل بعد از المپیک شاید حتی پیاده هم نمی توانستم جایی بروم و همه جا با آژانس می‌رفتم. ولی الان دیگر نه، حساسیت هایم کمتر شده.

برادرم، دقیقا قطب مخالف من است. یعنی امکان ندارد که....

ادامه مطلب