هفت شباهت روحانی و برانکو

فرهنگستان فوتبال/

«حسن روحانی» یکی از برجسته‌ترین چهره‌های سیاسی دودهه‌ی اخیر ایران بوده که حالا تجربه‌ی چهارسال ریاست‌جمهوری را پیدا کرده و برای هشت‌ساله‌شدنِ آن تلاش می‌کند. «برانکو ایوانکویچ»، سرمربی پرسپولیس هم در یکی- دو سال اخیر، محبوبیت حسادت‌برانگیزی داشته و به یکی از مربی‌های تاریخی این باشگاه بدل شده؛ اما به‌نظر می‌رسد این دو چهره‌ی اجتماعی، جُدا از موفقیت‌هایی که کسب کرده‌اند، شباهت‌هایی دارند که در اینجا می‌خواهیم بخشی از آن را مرور کنیم.

یک- کاریزما

«عباس عبدی»، روزنامه‌نگار سرشناس، درباره‌ی حسن روحانی می‌گوید: او مدرن‌ترین رییس‌جمهور ایران است. آقای عبدی برای این ادعا، دلایل خودش را دارد. می‌گوید حسن روحانی اولین و تنها رییس‌جمهور ایران است که نه به‌خاطر کاراکتر متفاوت وخاصش، و نه به‌خاطر ویژگی‌های شخصی‌اش رییس‌جمهور نشده است. او این‌بار هم در کانون مبارزات ریاست‌جمهوری، به محبوبیت شخصی‌اش تکیه نکرده است. روحانی ویترین یک طرز تفکر است و آنهایی که او را برگزیده‌اند و حمایتش می‌کنند، همان‌هایی که سال ۹۲ به او رأی دادند و احتمالاً سال ۹۶ به او رأی خواهند داد، در او چیزی بیش از یک چهره‌ی دوست‌داشتنی سراغ کرده‌اند. او قرار است برنامه‌ها را جلو ببرد. نه سیدی خوش‌پوش است، نه مردمی و خاکی است و نه برجستگی فردی دیگری دارد. از نگاه عباس عبدی، این‌که رییس‌جمهوری فارغ از همه‌ی این جذابیت‌ها توانسته باشد منتخب مردم شود، یک گام به جلو و به‌سوی مدرن‌شدن حکومت است. این تعاریف را به‌شکل دیگری درباره‌ی برانکو ایوانکوویچ هم می‌توان ارائه داد. سرمربی قرمزها که امروز برای هواداران تیم، محبوب‌ترین محسوب می‌شود، کمترین جذابیت فردی ندارد. نه گرما و تشعشع بلاژویچ را دارد، نه خوش‌تیپی و کاریزمای دنیزلی را. او در حرف‌زدن و رفتارکردن هیچ نکته‌ی قابل تأملی ندارد و فقط با تکیه بر کارنامه‌ و تیمش توانسته قلب هواداران را به‌دست آورد.

دو- ستاره‌‌بازی

برخلاف دهه‌‌ی هفتاد و هشتاد که چنددوره حضور برانکو در ایران و نشستن روی نیمکت تیم امید و ملی با ظهور چهره‌های فراوان و تازه‌ای همراه شد، این بار برانکوی دهه‌ی نود، یک ستاره‌باز تمام‌عیار است. او در پرسپولیس همه‌ی...

ادامه مطلب